ကေလးေလးမ်ား

NN ခမ္း

ငယ္စဥ္က ေတာ္ေတာ္လည္သည္ (ၾကီးလာေတာ့ မသိပါ)

ဒူးရင္းသီးႀကိဳက္သည္။ ငယ္စဥ္က ဒူးရင္းသီးစားလွ်င္ မ်ားမ်ားစားရရန္ အေစ့တြင္ အသားမ်ားကပ္ေနသည္ကို ခြာမစားေသးပဲ.. အေပၚခံြေလးေတြကိုသာ စားထားၿပီး အသားကပ္က်န္ေနေသးေသာ ဒူးရင္းသီးေစ့မ်ားကို သူ႕ပန္းကန္ထဲမွာ ပံုထားၿပီး ေနာက္တစ္ေစ့ယူစားသည္။ တျခားသူမ်ားက ဒူးရင္းသီးေစ့ကို ေျပာင္ေအာင္ စားေနေသာေၾကာင့္ ကေလးေလး NN ခမ္း (၂) ခုစားၿပီးခ်ိန္တြင္ က်န္သူမ်ားက (၁) ခုသာစားၿပီးေသးသည္။ မိသားစုစားေနေသာ ပန္းကန္ထဲမွ အသီးမ်ားကုန္သြားမွ သူပန္းကန္ထဲေတြ ပံုထားေသာ၊ အသားမ်ားက်န္ေနေသးေသာ၊ သူစားၿပီးသားမ်ားျဖစ္ေသာ ဒူးရင္းသီးလက္က်န္မ်ားကို စိမ္ေျပနေျပ ထိုင္စားတတ္သည္။ (ရယ္က်ဲက်ဲႏွင့္ က်န္သူမ်ားကို ၿပံဳးျပလွ်င္ ၿပံဳးျပမည္ ျဖစ္သည္)။

ကြန္ပ်ဴတာေက်ာင္းတတ္ေတာ့ ေက်ာင္းတတ္ရင္း အလုပ္ဝင္သည္။ ကြန္ပ်ဴတာေက်ာင္းက ဆရာမသည္ ေက်ာင္းေခၚခ်ိန္ကို လက္မွတ္မထိုးေစပဲ finagle print ျဖင့္ ေက်ာင္းေခၚခ်ိန္မွတ္သည့္ program တစ္ခု ေက်ာင္းမွာ run ထားသည္။ အလုပ္တစ္ဘက္ႏွင့္ ေက်ာင္းတတ္ရေသာ NN ခမ္းသည္ ေက်ာင္းေခၚခ်ိန္မျပည့္။ သူကဲ့သို႕ ေက်ာင္းေခၚခ်ိန္ မျပည့္ေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ ေပါင္းျပီး သူကို စာသင္သည္ ဆရာမေရးထားေသာ Program ကို ျပန္ေဖါက္ျပီး ေက်ာင္းေခၚခ်ိန္ကို အျပည့္ျပန္လုပ္သည္။ ဂုဏ္ထူးတန္းရသည္။ ယခု Programmer အျဖစ္ အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္းေနသည္။ သူေရးထားေသာ Program မ်ားကို သူမ်ားေဖါက္ဖို႕ မလြယ္ကူႏိုင္ဟု ထင္ပါသည္။ (မွန္လွ်င္ comment ေပးပါ၊ မမွန္လွ်င္ comment ေပးပါ)...

ဆိြ

ေတာ္ေတာ္ ပိန္းတိန္းတိန္း အူေၾကာင္ေၾကာင္ ႏိုင္သူ (ႀကီးလာေတာ့ လည္သည့္ေနရာလည္ၿပီး ေၾကာင္သည့္ေနရာ ပိုေၾကာင္လာသည္။ ေၾကာင္သည္မ်ားကိုသာ ေျပာၿပီး လည္သည္မ်ားကို လူလည္ငေၾကာင္ပီပီ ထိမ္ခ်န္ထားမည္ ျဖစ္သည္။)

ဒူရင္းသီးေတာ့ ႀကိဳက္သည္ သို႕ေသာ္ NN ခမ္း လိုေတာ့ မစားတတ္။ (ထို႕ေၾကာင့္ အူသည္လို႕ ေျပာလို႕ရသည္)

တစ္ရက္က အိမ္ေတြ ေဖေဖရွိသည္။ ကားသမားျဖစ္သည့္ ေဖေဖက အိမ္မွာ သိပ္မရွိတာမ်ားသည္။ ေတာင္ႀကီး-ရန္ကုန္၊ ေတာင္ႀကီး-မန္းေလး-မိုးကုတ္-လားရွဳိး စသည္ ျဖင့္သြားေနသည္။ တစ္ခါတစ္ခါ အိမ္မွာ သိပ္မရွိတတ္ေသာ ေဖေဖကို ကေလးေလးဆိြ သိပ္မမွတ္မိတတ္။ ေန႕လည္ဘက္ ေဖေဖနဲ႕တူတူ ကစားၿပီး အဆင္ေျပေနရက္နဲ႕ ညက် ေဖေဖျခင္ေထာင္ထဲဝင္လာေတာ့ ဒီလူႀကီး ဘာလို႕ ကိုယ္အိမ္ကို မျပန္ေသးပဲ ဆိြတို႕အိမ္မွာ၊ ျခင္ေထာင္ထဲအထိ ဝင္လာတာလဲလို႕ ျပႆနာရွာတတ္သည္။ ထိုညမ်ဳိးဆို ေဖေဖက သူ႕သမီးေလး အိပ္ေပ်ာ္တဲ့အထိေစာင့္ ၿပီးမွ အိပ္ရသည္။ (ထို႕ေၾကာင့္ အူေၾကာင္ေၾကာင္ႏိုင္သည္ ဟုသတ္မွတ္ႏိုင္သည္။)

တစ္ရက္ အိမ္တြင္ ေဖေဖရွိသည္။ အိပ္ယာထဲေတြ ဆိြအရစ္ကို မခံရပဲ အိပ္ရသည္ဟု ထင္သည္။ ပံုမွန္ ေဖေဖ ခရီးထြက္လွ်င္ မနက္ေစာေစာ သမီးႏွင့္ ေမေမကို နမ္းၿပီးႏွဳတ္ဆက္တတ္သည္။ (ထိုစဥ္က ေမာင္ေလးမေမြးေသးပါ။ ဖတ္မိလွ်င္ စိတ္ေကာက္မည္ျဖစ္လို႕ ထည့္ေျပာထားသည္။) သမီးကိုေတာ့ ပါးနမ္းသည္။ သမီးက ေဖေဖပါးကို ျပန္နမ္းသည္။ ေမေမကိုေတာ့ ဘယ္လိုႏွဳတ္ဆက္သည္ မသိပါ။ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျခင္း မဟုတ္ပဲ အမွန္တကယ္ မသိျခင္းျဖစ္သည္။

အဲဒီတစ္ရက္ မနက္ေစာေစာ ေဖေဖ ႏွဳတ္မဆက္သြားသည္ကို သတိရသည္။ သို႕ေသာ္ ကေလးေလး အိပ္ယာႏိုးေတာ့ ေဖေဖမရွိ။ အိမ္ေအာက္ထပ္မွာ ရွိမည္ထင္ၿပီး ဆင္းရွာသည္။ မရွိ။ ဆိြေနတဲ့ၿမိဳ႕ ေတာင္ေပၚၿမိဳ႕ (ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕)။ ထိုညက ေတာင္ႀကီးနဲ႕ မနီးမေဝးၿမိဳ႕ေလးျဖစ္ေသာ ဟိုပံုးၿမိဳမွာ ေလယာဥ္ပ်က္က်သည္။ (ညႀကီးကို ဘယ္လိုေလယာဥ္မ်ဳိးပ်ံပါလိမ့္။ မသိပါ။ ပ်က္က်သည္။ လူေတြေသသည္။ အေလာင္းေကာက္ရမည္။ ေဖေဖသြားရသည္ ဆိုတာေတာ့သိသည္။ သံုးႏွစ္ေလာက္ဆိုေတာ့ က်ဳိးေၾကာင္း စပ္ဆက္ေတြးေခၚႏိုင္ျခင္းမရွိ။ ယခုလည္း သိပ္မရွိေသး။ သို႕ေသာ္ အေတြးအေခၚရွိသည့္ ပံုစံေနရသည္။) ေဖေဖအေလာင္းေကာက္ဖို႕ သမီးကို မႏွဳတ္ဆက္ပဲသြားလိုက္သည္။ သမီးႏိုးလာေတာ့ ေဖေဖမရွိ။ ေဖေဖဘယ္သြားလဲ ေမေမ့ကို ေမးသည္။ ဟိုပံုး သြားသည္ဟုေမေမေျဖသည္။ (ေတာ္ေတာ္ပိန္းတိန္းတိန္းအူေၾကာင္ေၾကာင္ႏိုင္သည္။) ဟိုပံုးဆိုတာကို ၿမိဳ႕မွန္းမသိ။ ဟို က ပံုး၊ ဒီ က ပံုး၊ ေရခပ္သည့္ ပံုး၊ အဝတ္ေလွ်ာ္သည့္ ပံုး စသည္ျဖစ္ေတြးမိသည္။ ဒါနဲ႕ ေမေမ့ကို ဘယ္ပံုးကို ေဖေဖသြားတာလဲ ဆိုသည့္ အဓိပၸါယ္ႏွင့္ (ဘယ္ပံုးလဲ… ေမေမ ေဖေဖက ဘယ္ပံုးကို သြားတာလဲ) ျပန္ေမးသည္။ ေမေမဘယ္လို တုန္႕ျပန္သည္ကို မမွတ္မိေတာ့။ (ကိုယ္သာဆုိရင္ ဘယ္လို ေျဖရွင္းမလဲ။ မသိေသးပါ။ အဲဒီလို အူတူတူ ပိန္းတိန္းတိန္း ကေလးေလးတစ္ေယာက္ ကုိယ့္မွာ မရွိပါ။ ကေလးမရွိပါဆိုသည့္အတြက္ အိမ္ေထာင္ေတာ့ရွိသည္ဟု မထင္ေစခ်င္ပါ။ အိမ္ေထာင္လည္းမရွိပါ။ သီတင္းကြ်တ္လွ်င္ လုပ္စရာေတာ့ရွိသည္။ ဝါတြင္းေရွာင္ အေသာက္ရပ္ထားသည္ကို ျပန္ေသာက္ရန္ျဖစ္ၿပီး ဝါကြ်တ္လွ်င္ အိမ္ေထာင္ျပဳလိမ့္မည္ဟု မယူဆေစခ်င္ပါ။)

MM ျမင့္

ဟာသဥာဏ္ရွိသည္။ သို႕မဟုတ္ လဲြေခ်ာ္ေတြးေတာသည္။  (ႀကီးလာေတာ့ ပိုၿပီး ဟာသဥာဏ္ရွိလာသည္။ ကဗ်ာေရးေကာင္းလာသည္။ လက္ရွိဘဝေတာ့ အိမ္ေထာင့္တာဝန္ကို ထမ္းေနရၿပီး ကဗ်ာေရးအံုးမည္ဟု မဆုိသာ။ )

ငယ္စဥ္က၊ မူၾကိဳတတ္စဥ္အခ်ိန္က၊ အစ္မျဖစ္သူက ပထမတန္း ျဖစ္စဥ္အခ်ိန္က၊ ကေလးေလး ေမာင္ေမာင္ျမင့္အေနျဖင့္ လံုးႀကီးတင္ႏွင့္သာ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ၿပီး၊ ဝဆဲြႏွင့္ ဆရာမက မိတ္မဆက္ေသးစဥ္အခ်ိန္က၊ အစ္မျဖစ္သူ အိမ္စာ (ကြ်ဲ) ဟူေသာ စာလံုးကို တစ္မ်က္ႏွာ အျပည့္ေရးေနစဥ္ အခ်ိန္က၊ ဖခင္ျဖစ္သူ (အနည္းငယ္ ေဒါသႀကီးတတ္သူ၊ အျဖစ္အပ်က္ကို မူတည္ၿပီး ေကာက္ခ်က္ဆဲြသည္။ အဆိုပါ ေကာက္ခ်က္မမွန္ကန္ပါက ထိုအခ်ိန္တြင္ ဖခင္ျဖစ္သူတြင္ လူမွဳေရး စီးပြားေရး ျပႆနာတစ္ခုခု ရွိေနသျဖင့္ သားအေပၚ ေဒါသပံုခ်လိုက္သည္လည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္)။ ကေလးေလး MM ျမင့္ အစ္မျဖစ္သူေရးေသာ စာမ်က္ႏွာကို သြားေငးစဥ္အခ်ိန္က စကားတစ္ခြန္းေျပာလိုက္သည္။ မမ လံုးႀကီးတင္က ေအာက္ျပဳတ္က်ေနတယ္။

အစ္မျဖစ္သူ ဘယ္လုိတံုျပန္သည္မသိ။

အေဖလုပ္သူ စိတ္ဆိုးၿပီး ကေလးေလး MM ျမင့့္္ကို ရိုက္သည္။

ယခု MMျမင့္တြင္ သားသမီး ၂ ေယာက္ရွိၿပီး တစ္ေယာက္ေယာက္ကမ်ား လံုးႀကီးတင္ ေအာက္ျပဳတ္က်ေနပါက သူမည္သို႕ တုံျပန္မည္နည္း။ ထရိုက္မည္ မထင္ပါ။ သူထရီလိမ့္မည္။  ဟိုဘက္ေခတ္ႏွင့္ ဒီဘက္ေခတ္ ကြာျခားသြားၿပီျဖစ္သည္။

TZ ေအာင္

ကေလးေလး TZ ေအာင္ ဘာကိုမွ သိပ္မေၾကာက္တတ္။ မိခင္ျဖစ္သူက သားအတြက္ ဆြယ္တာေတြ ထိုးတတ္သည္။ သို႕ေသာ္ ထိုဆြယ္တာမ်ားကို သူဝတ္လိုက္ရသည္မွာ မရွိသေလာက္ရွားသည္။ သူက ႀကီးျမန္လား။ အေမကပဲ ဆြယ္တာထိုးေႏွးလား။ ဒါမွမဟုတ္ ၂ ခုလံုးလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ဆြယ္တာၿပီးခ်ိန္တြင္ သူကႀကီးသြားၿပီး ဆြယ္တာက ေသးသြားသည္။ ဘာနဲ႕ေျခာက္ေျခာက္ မေၾကာက္တတ္ေသာ ကေလးေလး TZ ေအာင္ကို ေျပာမရဆိုမရျဖစ္လွ်င္ နင္ဒီလုိဆိုးေနရင္ နင့္ကို ငါဗိုက္ထဲျပန္ထည့္ထားလိုက္မယ္ ဟု ေျပာတတ္သည္။ ဒီကိစၥကိုေတာ့ ကေလးေလး TZ ေအာင္ ေၾကာက္သည္။ ဘာလို႕လဲေတာ့မသိ။ တစ္ရက္ေတာ့ သူစက္ဘီးေလး တစ္စီး ပိုင္ရသည္။ သိပ္မၾကာခင္ သူစကားနားမေထာင္သျဖင့္ ေမေမက နင့္ကို ငါ့ ဗိုက္ထဲ ျပန္ထည့္လိုက္မယ္ဟု က်ိန္းသည္။ ကေလးေလး TZ ေအာင္ စက္ဘီးေလးကို စီးလို႕မဝေသး။ ဗိုက္ထဲျပန္ဝင္ရေတာ့မည္။ ဒါနဲ႕ ေမေမကို ေစ်းလွမး္ညွိသည္။ ေမေမ သားကိုဗိုက္ထဲျပန္ထည့္ရင္ သားစက္ဘီးေလးပါ ထည့္ေပးပါေနာ္။ သူမို႕ ဗိုက္ထဲမွာ စက္ဘီးပတ္စီးခ်င္ေသးတယ္။ အေကြ႕အေကာက္ေတြနဲ႕ လမ္းေတြမ်ား။

ယခု TZ ေအာင္၊ သားသမီးေတြ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္နဲ႕ ရုန္းကန္ေနၿပီး ဘယ္တစ္ေယာက္ကိုမ်ား သူမိန္းမ ဗိုက္ထဲျပန္ထည့္ခ်င္ပါလိမ့္။ မဆံုတာၾကာလို႕ မေမးျဖစ္ပါ။ လမ္းၾကံဳရင္ ေမးထားေပးၾကပါ။

KiKi

ကိုယ့္တူမေလး။ တူမေလးဆိုေသာ္လည္း ကိုယ္ (၈)တန္းအရြယ္က ေမြးသျဖင့္ အသက္သိပ္မကြာလွ။ ငယ္စဥ္ကတည္းက သူကကိုယ့္ကို မမဆိြဟုေခၚသည္။ ေခၚေအာင္လည္း သင္ထားေပးသည္။ ထိုေၾကာင့္ ယခုခ်ိန္ထိ ကုိယ္အန္တီဆိြ မျဖစ္လာေတာ့။ ကိုယ္ႏွင့္ အသက္ကြာေသာ သူေမာင္ေလး ၂ ေယာက္ အပါအဝင္ တစ္အိမ္လံုးက ကိုယ့္ကို မမဆိြဟုသာ ရည္ညြန္းသည္။ ကံဆိုးေသာ ကိုယ့္ေမာင္ေလးမွာမူ ကိုကိုကူးဟု ေခၚျခင္းမခံရ ဦးကူး ဟုသာ ေခၚၾကသည္။

Ki Ki ဝလံုးေလးေတြ ေရးတဲ့အရြယ္က၊ ဝလံုးေလးေတြေရးသည္။ ညာလက္ျဖင့္ နာရီတစ္ဝက္ခန္႕ အၾကာ ျပန္သြားၾကည့္ေတာ့ ဘယ္လက္ျဖင့္ ဝလံုး မဝိုင္းတစ္ဝိုင္းေတြ ဆက္ေရးေနသည္။ ႀကီးေတာ္လုပ္သူ (ကိုယ့္အစ္မ)က စာေရးတယ္ဆိုတာ ညာလက္နဲ႕ေရးရတယ္။ ဘာလို႕ ဘယ္လက္နဲ႕ေရးလဲလို႕ ေမးသည္။ ကေလးေလးက ျပန္ေျပာသည္။ ညာလက္က ပ်င္းသြားလို႕ ဘယ္လက္ကို အလွည့္ေပးတာတဲ့။

ကိုယ္တို႕ေတြေရာ ညာဘက္ဦးေႏွာက္နဲ႕ ကိစၥတစ္ခုကို ေတြးေတာၿပီးေနာက္၊ ဘယ္ဘက္ဦးေႏွာက္ျဖင့္ ျပန္လည္ေတြးေတာဖူးပါသလား။ ဘယ္ဘက္ဦးေႏွာက္က ေရးတဲ့ ဝလံုးနဲ႕ ညာဘက္ဦးေႏွာက္က ဝလံုး ဘယ္ဝလံုးက ဝိုင္းမယ္ထင္ပါသလဲ။ ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ လက္ေရးမလွလို႕ ဘယ္ဘက္နဲ႕ျဖစ္ျဖစ္ ဝိုင္းမည္မဟုတ္ပါ။ ကိုယ္ေတာ့ စာကို Type ပဲ ရိုက္ပါသည္။  မေရးပါ။ ေတြးေတာ့ ေတြးပါသည္။ ႏွလံုးသားနဲ႕ေရာ ဦးေႏွာက္နဲ႕ေရာ ေတြးပါသည္။ လက္နဲ႕ေတာ့ မေတြးပါ။ ကိုယ့္ဝလံုးေတြက သိပ္မလွတတ္ပါ။

စိုင္းစိုင္း

အဆိုေတာ္ စိုင္းစိုင္းဟု မထင္ေစခ်င္ပါ။ ကိုယ္တူေလး KiKi ေမာင္ေလးျဖစ္သည္။ အႏုပညာရွင္ျဖစ္ဖို႕ ေမြးဖြားလာပံုရသည္။ ပန္းခ်ီဆဲြသည္။ သီခ်င္းစပ္သည္။ သီခ်င္းဆိုသည္။ ျပဇာတ္ကသည္။ ကေလးဘဝတြင္ လက္လွမ္းမီေသာ အႏုပညာအကုန္လုပ္သည္။ တစ္ခါက ေက်ာင္းေပါင္းစံု ကြန္ပ်ဴတာပန္းခ်ီၿပိဳင္ပဲြ ဝင္ၿပိဳင္သည္။ (တန္ေဆာင္တိုင္ပဲြေတာ္ႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ၿပိဳင္ရေသာ ပဲြေလးျဖစ္သည္။) ပန္းခ်ီဆဲြေနစဥ္ ၿပိဳင္ပဲြအခ်ိန္ကုန္ခါနီးတြင္ မီးရုတ္တရက္ ပ်က္သြားၿပီး သူဆဲြထားေသာ ပန္းခ်ီေလးကို သူဆံုးရွဳံးလိုက္ရသည္။ အၿပံဳးမပ်က္ သူထပ္ဆဲြသည္။ သို႕ေသာ္ ၿပိဳင္ပဲြခ်ိန္ျပည့္ခ်ိန္တြင္ ဘုရားပံုတစ္ခုသာ သူဆဲြၿပီးသည္။ ဆုမရခဲ့။ ထိုပံုေလး အိမ္ယူလာေတာ့ လူႀကီးမ်ားက မီးပံုးပ်ံ ပန္းခ်ီၿပိဳင္ပဲြအတြက္ ၿပိဳင္ပဲြဝင္ပံုတြင္ မီးပံုးပ်ံမပါ၊ ပဲြၾကည့္ပရိတ္သတ္မပါ။ ဘုရားတစ္ဆူသက္သက္ သာ ပါေသာေၾကာင့္ သူကို ဝိုင္းစၾကသည္။ သားမီးပံုးပ်ံက အရမ္းလွတာ။ အခု မိုးေပၚေရာက္သြားၿပီ ပံုထဲမွာ မရွိေတာ့ဘူး။ ပဲြၾကည့္ပရိတ္သတ္က မီးပံုးပ်ံၾကည့္ၿပီးလို႕ ျပန္သြားျပီ။ ထို႕ေၾကာင့္ သူ႕ ပန္းခ်ီတြင္ ဘုရားတစ္ဆူသာ က်န္သည္ဟု အေျဖေပးသည္။

သူေနရာမွာ ကိုယ္တို႕ဆို ဒီလိုေျဖေတြးႏိုင္လိမ့္မည္မထင္။

ပ်က္သြားသည့္ ပံုကေလးကို တမ္းတၿပီး ေနာက္တစ္ပံု ျပန္စဖို႕ သတိၱနည္းမည့္ လူႀကီးမ်ား ရွိေကာင္းရွိႏိုင္သည္။

သို႕မဟုတ္ ပ်က္သြားသည့္ မီးကို က်ိန္ဆဲေနမည့္ ေဒါသေရွ႕ထားမည့္ လူႀကီးလူေကာင္းမ်ား ရွိေကာင္းရွိႏိုင္သည္။

သို႕မဟုတ္ သူကိုစၾကသည္ အျခားသူမ်ားသနားေအာင္ ဝမ္းပန္းတနည္း ငိုေၾကြးျပမည့္ လူေပ်ာ့လူညံ့မ်ားရွိႏိုင္သည္။

လူႀကီးမ်ားသည္ ကေလးငယ္မ်ားေလာက္ အေကာင္းျမင္စိတ္မရွိၾက။ အေကာင္းျမင္စိတ္ရွိသည့္ ကေလးငယ္မ်ား၏ စိတ္ျဖဴျဖဴမ်ားကိုပင္ အေရာင္ဆိုးရန္ႀကိဳးစားေနသည့္ မိဘမ်ားရွိေသးသည္။

Gu Ku

ကိုယ့္ေမာင္ေလး။ ေတာ္ေတာ္ ခ်စ္စရာေကာင္းသည့္ ကေလးျဖစ္ခဲ့သည္။ ယခုလည္း ခ်စ္စရာေကာင္းသည့္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ ထိုအေၾကာင္းအခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ထိုခ်စ္စဖြယ္ေကာင္ေလးတြင္ ဇတ္လမ္းေပါင္းမ်ားစြာရွိသည္ဟူ လူႀကီးမ်ားထင္သည္။ ဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ မဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ မည္သည့္မိန္းမပ်ဳိႏွင့္ ပတ္သက္သည္ျဖစ္ေစ လူႀကီးမ်ားသည္ သူေကာင္မေလးဟုသာ အမည္တပ္လိုက္ၾကသည္။ ထိုကေလးႏွင့္ သူအစ္မ ငယ္စဥ္က မတည့္ၾက။ တူတူေနခ်ိန္က နည္းနည္းမွ မတည့္ခဲ့သည့္ ေမာင္ႏွမ ေဝးေနခ်ိန္က် ကိစၥတစ္ခုျဖစ္တိုင္း၊ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခု ခ်မည့္အခ်ိန္တိုင္း ၂ ေယာက္တိုင္ပင္တတ္သည္။ ထိုခ်စ္စရာေကာင္းလွသည့္ ကေလးေလးသည္ တစ္အိမ္လံုး၏ အခ်စ္မ်ား၊ ဂရုစိုက္မွဳကို အစ္မထံမွ လုယူသံုးစဲြခဲ့သူျဖစ္သည္။ အထူးသျဖင့္ ေမေမထံမွ။ ငယ္စဥ္က ေတာင္ႀကီးေတာင္ေပၚကို လမ္းေလွ်ာက္တတ္ၾကသည္။ လမ္းတစ္ဝက္ေရာက္ေတာ့ သူမ်ားေတြႏွင့္ တူတူ တတ္ေနရင္းမွ ဘာမေျပာညာမေျပာ ေနာက္ျပန္ျပန္ဆင္းသြားသည္။ ဆက္မတတ္ႏိုင္လို႕ လွည့္ျပန္သည္တဲ့။ ကိုယ္တို႕ေတြေရာ ကေလးတစ္ေယာက္ေလာက္ ဂငယ္ေကြ႕ျပန္ေကြ႕ဖို႕ သတိၱေတြ ရွိရဲ႕လား။