မရွိမျဖစ္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား...

ကိုယ္ဆီမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြ အမ်ားၾကီးရွိပါတယ္...
သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ့ စကားလံုးေနာက္ကြယ္မွာ သံေယာဇဥ္ေတြ နားလည္မွဳေတြ နားလည္ေပးမွဳေတြ ေဖးမကူညီမွဳေတြ စတဲ့
ဖြင့္ဆိုခ်က္ေတြ အမ်ားၾကီးရွိပါတယ္...
ကိုယ္က ေတာင္ၾကီးမွာေနတယ္... ေနာက္ မႏၱေလးမွာေက်ာင္းတတ္တယ္...
ခုေတာ့ ရန္ကုန္မွာေနတာ ၇ ႏွစ္ေလာက္ရွိျပီ... ဆိုေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေနရာေပါင္းစံုမွာရွိပါတယ္...
ကိုယ္အၾကာဆံုးတဲြတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ ကိုယ္နဲ႕ UFL တူတူတတ္ၾကတဲ့ အုပ္စုပါ...
သူတို႕နဲ႕ တဲြတာ ၆ ႏွစ္ေက်ာ္သြားပါျပီ...

ကိုယ္တို႕စေတြစ အခ်ိန္ေလးေတြကို သတိတရရွိေသးတယ္... အဲဒီတုန္းက ကိုယ္က မႏၱေလးကေန ေျပာင္းလာခါစဆိုေတာ့
မႏၱေလးက တူတူေျပာင္းလာတဲ့ သူေတြနဲ႕ပဲတဲြျဖစ္ေသးတာ... အခန္းထဲမွာကလည္း လူတိုင္းက အုပ္စုနဲ႕ေနၾကတာပါ...
မႏၱေလးတုန္းကေတာ့ ကိုယ္က ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္းပဲေနပါတယ္... ဘယ္အုပ္စုမွ ကိုယ့္အုပ္စုမဟုတ္ဘူး... ဒါေပမယ့္ ကိုယ္နဲ႕မခင္တဲ့ လူလည္းမရွိဘူး..
ရန္ကုန္လူေနမွဳပံုစံက်ေတာ့ အဲလုိေနလို႕မျဖစ္ျပန္ဘူး...
မႏၱေလးအုပ္စုပံုစံနဲ႕ ကိုယ့္ပံုစံနဲ႕က်ေတာ့လည္း တဲြလို႕က အဆင္မေျပ... ကိုယ္ေတာ္ေတာ္ စိတ္ညစ္ရပါတယ္... အဲဒီအခ်ိန္မွာ ... ခုသူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာ
ကိုယ့္နဲ႕ေတာင္ၾကီးမွာ state တူတူတတ္ခဲ့တဲ့ တစ္ေယာက္ပါပါတယ္... သူေၾကာင့္ ဒီအခင္ရဆံုးအုပ္စုနဲ႕ ကိုယ္စေတြ႕ပါတယ္...

တစ္ရက္... ကိုယ္ကို Main ထဲသြားျပီး ဓါတ္ပံုရိုက္ရေအာင္တဲ့ သူတို႕က လာေခၚတယ္... အတန္းလစ္ျပီး ကိုယ္လုိက္သြားရကစျပီး... သူတို႕ေတြဘယ္ေလာက္
ခင္ဖို႕ေကာင္းလဲဆိုတာ ရွာေဖြေတြ႕ရွိသြားတယ္... အဲဒီအုပ္စုမွာ ကိုယ္အပါအဝင္ ၉ ေယာက္ရွိခဲ့တယ္...




အဲဒီေန႕က ရိုက္ထားတဲ့ပံုေလးေတြပါ...

တစ္ေယာက္ကေတာ့ အဲဒီႏွစ္ေက်ာင္းပိတ္ခ်ိန္မွာပဲ..
အိမ္ေထာင္က်သြားလို႕ ေက်ာင္းပါထြက္လိုက္တယ္...


ဒီပံုကေတာ့ Second Year, Second semester မွာ ရိုက္ခဲ့တာလို႕ ထင္ပါတယ္...




ေက်ာင္းမွာ Oral ေျဖျပီး စားေသာက္ေနၾကတာပါ...

ေက်ာင္းျပီးတဲ့အခ်ိန္ထိေတာ့ က်န္တဲ့ ၈ ေယာက္က အျမဲတတဲြတဲြပါ...




ဘဲြ႕ယူတဲ့ေန႕က UFL ထဲအထိ တကူးတက သြားရိုက္ခဲ့တာပါ... ေက်ာင္းအလယ္က ျမက္ခင္းျပင္မွာ ဒီေနရာေလးက ကိုယ္တို႕ ေက်ာင္းတတ္တုနး္က ထိုင္ေနက်ေနရာေလးပါ...



ေက်ာင္းေဆာင္ေပၚ အထိတက္ရုိက္ခဲ့တာ... ဆရာမဆူတာေတာင္ ခံခ့ဲရေသးတယ္... ကိုယ္တို႕မ်ား ေက်ာင္းျပီးတာေတာင္ အဆူခံရတုန္း...


UFL က University of Foreign Languages လို႕မေခၚပဲ University of Female Languages လို႕ေျပာင္းေခၚရေလာက္ေအာင္ မိန္းကေလးမ်ားတဲ့ေက်ာင္းပါ..
ကိုယ္တို႕အခန္းထဲမွာ ေယာက်ာၤးေလး ၂ ေယာက္ပဲရွိပါတယ္... အဲဒီ ၂ေယာက္က ကိုယ္တို႕ ၈ ေယာက္ထဲကေပါ့... ေက်ာင္းျပီးသြားခ်ိန္က်ေတာ့ ...
ေယာက်ာၤးေလးတစ္ေယာက္ ... မိန္းကေလးတစ္ေယာက္... သူတို႕ ၂ ေယာက္ ကိုယ္တို႕ဆီကထြက္သြားျပန္ေရာ... ထြက္သြားတယ္ရယ္လို႕ ဟုတ္ခ်င္မွလည္း
ဟုတ္ပါလိမ့္မယ္... အေၾကာင္းမတိုက္ဆိုင္ေတာ့ ကိုယ္တို႕ေတြဖို႕ ေျပာလိုက္တိုင္း သူတို႕၂ေယာက္မလာတာမ်ားပါတယ္...
ဒီလိုနဲ႕ပဲ အဆက္အသြယ္ေတြ ျပတ္ကုန္ေရာ...
က်န္တဲ့သူေတြကေတာ့ အားလား လို႕သာ ေမးလိုက္ အထာေပါက္ျပီးသား.. အားအားမအားအား ကို လာတာပဲ...

Sunday တိုင္း နီးပါး ကိုယ္တို႕သူငယ္ခ်င္းေတြ တစ္ေနရာရာမွာ ဆံုျဖစ္တတ္ၾကတယ္... ေက်ာင္းျပီးတာ ၾကာခဲ့ေပမယ့္ အတဲြမပ်က္ၾကဘူး...
ဟိုအရင္လပိုင္းေလာက္တုန္းကေတာ့ ကိုယ္နဲ႕ state တူတူတတ္ခဲ့တဲ့ တစ္ေယာက္က ႏိုင္ငံျခားသြားလိုက္ျပန္ပါတယ္...
သူသြားသြားခ်င္းမွာ ကိုယ္တို႕ေတြ ေတြ႕တိုင္း သူကိုပဲ သတိတရျဖစ္ေနတတ္တယ္... ကိုယ္ဆို သူသြားတဲ့ေနမွာ အလုပ္ေတာင္မတတ္ႏိုင္ဘူး...
သူငယ္ခ်င္းလိုထက္ ညီအစ္မေတြလုိပါ ခ်စ္ၾကတာပါ... ကိုယ္တို႕ၾကားမွာ ျပိဳင္တာဆိုင္တာမရွိဘူး.. တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ မနာလိုျဖစ္တာမရွိဘူး...
တစ္ေယာက္ေပ်ာ္ရင္ အားလံုးေပ်ာ္ၾကသလို တစ္ေယာက္စိတ္ညစ္ရင္လည္း အားလံုးစိတ္ညစ္ၾကတယ္...
ေနာက္ဆံုး စိတ္ညစ္စရာဆိုရင္ အားလံုးစံုတဲ့အခ်ိန္မွာ မေျပာျဖစ္တဲ့အထိပါ... ကိုယ္ေျပာလိုက္လို႕ အားလံုးေပ်ာ္ေနတာေလးေတြ ေပ်ာက္သြားမွာစိုးလို႕ပါ...

စိတ္ညစ္စရာရွိရင္ ကိုယ္နဲ႕တူတူရွိတဲ့တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ျဖစ္ျဖစ္ေျပာျပလိုက္တယ္.. ျပီးေတာ့ အဲဒီတစ္ေယာက္က က်န္တဲ့သူေတြကို ေျပာျပေပးတယ္..
ဘယ္သူဘယ္သူမွ ငါအရင္ဆံုးမသိရလို႕ ဆိုျပီး စိတ္ေကာက္တာမ်ဳိးမလုပ္ၾကပါဘုူး... အားလံုးဝိုင္းျပီး စိတ္ညစ္ေနတဲ့တစ္ေယာက္ကို ေပ်ာ္ေအာင္ၾကိဳးစားေပးၾကတယ္..
တစ္ခါကမ်ားဆို တစ္ေယာက္က သူကို အတိုေကာက္ W လို႕နာမည္ေပးပါမယ္ သူအဖြား ေခ်ာ္လဲတယ္ဆိုျပီး ေက်ာင္းကခြင့္ယူပါတယ္... ကိုယ္တို႕ေတြ အားလံုးစိတ္ပူၾကတာ... ျပီးေတာ့ လိုက္သြားၾကည့္ၾကတယ္..
ထင္တယ္... ေနာက္အိပ္ယာထဲလဲွျပီး ေျခေထာက္က်ဳိးေနတဲ့ သူအဖြားက ကိုယ့္အေမအရြယ္ေလာက္ပဲ ရွိေသးတယ္...
ကိုယ္ကသာ ကိုယ့္အေမအရြယ္ ... တစ္ခ်ိဳ႕ရဲ႕ အေမေတြက သူအဖြားထက္ေတာင္ၾကီးေနေသးတယ္... ကိုယ္တို႕မွာ ေတြးျပီးစိတ္ေတြပူေနတာေတာင္ ..
ရီရခက္ ငိုရခက္ျဖစ္ရေသးတယ္...

အဲလို အမွတ္တရအျဖစ္အပ်က္ေလးေတြ ကိုယ္တို႕ဆီမွာ အမ်ားၾကီးပါ... ၾကံဳတဲ့အခါေတြမွာ ေရးပါအံုးမယ္...
ကိုယ္တို႕ေတြရဲ႕ တူညီတဲ့အက်င့္က ေကာ္ဖီၾကိဳက္တာပါ... ေနာက္ျပီး တစ္ေယာက္အေၾကာင္းတစ္ေယာက္ မေကာင္းဘယ္ေတာ့မွ ေျပာေလ့မရွိပါဘူး...
မေကာင္းတာလုပ္ရင္ေတာင္မွာ ငါသူငယ္ခ်င္းစိတ္ခ်မ္းသာသလုိသာေန... ငါတို႕ရွိတယ္ဆိုတာမ်ဳိးပါ...
ဒီတစ္လိုကိစၥမ်ိဳးကို တစ္ျခားသူတစ္ေယာက္ေယာက္လုပ္ေနရင္ ကိုယ္တို႕ ေရေရလည္လည္ေျပာျဖစ္မွာပါ...
ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းက်ေတာ့ မေကာင္းမျမင္ႏိုင္ပါဘူး...

ရုပ္ရွင္ၾကည့္ဖို႕ ကိစၥကလဲြလို႕ ကိုယ္တို႕ၾကားမွာ ညွိမရတဲ့ ကိစၥမရွိပါဘူး... ဒီကိစၥညွိလို႕မရတာ တျခားအေၾကာင္းေၾကာင့္ မဟုတ္ပါဘူး... ,သူကို အတိုေကာက္ P လို႕နာမည္ေပးပါမယ္ သူက ငါကနင္တို႕နဲ႕ ေတြ႕ျပီး နင္တို႕မ်က္ႏွာေလးၾကည့္ျပီး စကားေျပာခ်င္တာ ... ရုပ္ရွင္ရုံထဲမွာဆို အခ်ိန္ကုန္သြားျပီး နင္တို႕ေတြနဲ႕ စကားလည္း မေျပာရဘူး... ေမွာင္ေနလို႕ မ်က္ႏွာလည္း မျမင္ရဘူး အဲလို ျငင္းေလ့ရွိပါတယ္...(မိန္းကေလးခ်င္းကိုမ်ား သူက မ်က္ႏွာေလးၾကည့္ျပီး စကားေျပာခ်င္ေသးတာတဲ့ ခ်စ္ၾကပံုမ်ား...) အဲဒါကို C က တစ္ခါတစ္ခါဆို ေလွာင္ပါတယ္... နင္မၾကည့္ခ်င္ရင္ အျပင္မွာေစာင့္ေနေလ.. ငါတို႕ဝင္ၾကည့္မယ္... ျပီးမွေတြ႕မယ္ ဆိုတာမ်ဳိးပါ... ေနာက္ဆံုးေတာ့ ရုပ္ရွင္သြားၾကည့္ရင္ သူမပါတဲ့ေန႕မ်ဳိးမွာ သြားၾကပါတယ္... တစ္ခါတစ္ခါေတာ့ သူလိုက္ၾကည့္ပါတယ္...

ကိုယ္တို႕ေတြ ေတြ႕ေနၾကေနရာက ေျမနီကုန္းပတ္ဝန္းက်င္မွာပါ... Blazon၊ ေရႊရည္၊ Moon ေတြမွာထိုင္ေလ့ရွိပါတယ္... Blazon ကိုအၾကိဳက္ဆံုးပါပဲ... သြားရလာရခက္တယ္... ဒါေပမယ့္ အဲဒီမွာ ထိုင္ရတာ ျငိမ္းခ်မ္းပါတယ္... အဲဒီကိုမွာခ်ိန္းရင္ လာရအဆင္ေျပတဲ့သူ ဘယ္သူမွမရွိပါဘူး... ဥပမာ... Parisian ဆိုရင္ ကိုယ္ကအဆင္ေျပတယ္... ရံုးကေနသြားလိုက္ရံုပဲ... T လို႕ေခၚတဲ့ ကိုယ့္တို႕ အုပ္စုထဲက တစ္ဦးတည္းေသာ ေယာက်ာၤးေလးကက်ေတာ့ သူက ျမိဳ႕ထဲမွာပဲေနေတာ့ အျပန္အဆင္ေျပတယ္... C အတြက္ေတာ့ အသြားေရာ အျပန္ေရာ အဆင္မေျပပါဘူး... သူက ၾကည့္ျမင္တိုင္မွာေနလို႕ပါ... P က အင္းစိန္မွာေနေတာ့ ပိုေတာင္ဆိုးပါတယ္... အျပင္ထြက္သြားတဲ့ K ကေတာ့ ဘယ္မွာခ်ိန္းခ်ိန္းေရာက္ေအာင္လာပါတယ္...

ကိုယ္တို႕ထဲမွာ K က ဝတ္တတ္စားတတ္ပါ... သူက ကျပားဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး အသားအရည္လွတယ္... ျပီးေတာ့ ခ်စ္စရာလည္း ေကာင္းတယ္... အဂၤလိပ္၊ ရွမ္း လူမ်ဳိးေတြစပ္တာလို႕ အသားက ေဖြးျဖဴျဖဴေလးပါ… မ်က္လံုးေတြက အညဳိေရာင္ (ပ်ားရည္ေရာင္လို႕လည္း ေျပာလို႕ရပါတယ္…) သတိၱလည္း ရွိတယ္… ဘယ္ေရာက္ေရာက္ သူမေၾကာက္တတ္ဘူး… ခုလည္းကိုယ္တို႕အားလံုးကို ထားျပီး ထြက္သြားတာပဲ… သူေျပာေနက် စကားတစ္ခြန္းရွိပါတယ္… ပိုက္ဆံရွိဖို႕ပဲလိုတယ္… ဘယ္သူရွိရွိ မရွိရွိ ငါအတြက္ကိစၥမရွိဘူး တဲ့… သူစေျပာတုန္းကေတာ့ အဲဒီစကားကို ကတယ္လို႕ပဲ ထင္ခဲ့ၾကတာ… သူသြားမယ့္ မနက္မွာ ကိုယ္တို႕ေတြ ေလဆိပ္ေရာက္ေတာ့ မမေခ်ာက ငိုတယ္… ျပီးေတာ့ ငါမသြားခ်င္ေတာ့ဘူးတဲ့… ကိုယ္တို႕ေတြကို ခ်စ္ေၾကာင္းေရးထားတဲ့ စာတစ္ေစာင္ေပးခဲ့တယ္… စာေလးကတစ္ေစာင္တည္းဆိုေတာ့ ကိုယ္တို႕မွာ မိတၱဴဆဲြျပီး သိမ္းရေသးတယ္…တစ္ခုပါပဲ.. သူကိုယ္တို႕ကို ပံုျပင္ေျပာသြားတယ္…

K က အျပင္မွာလွေပမယ့္ ဓါတ္ပံုေတာ့ မစားဘူး… ဓါတ္ပံုစားတာက P … သူကပိန္ပိန္ေလး၊ ဘယ္လိုေလးေနေန လွေနတာ… ဓါတ္ပံုထဲမွာဆို ကဗ်ာဆန္ေနေရာ… ကိုယ္သူငယ္ခ်င္းမို႕လားသိဘူး.. သူတို႕အားလံုးကို လွတယ္လို႕ ကိုယ္ျမင္ပါတယ္… M ရွိေသးတယ္… သူက စာေတာ္တယ္… ၾကိဳးစားတယ္… ေရာက္တဲ့ေနရာတိုင္းမွာ ပထမနီးပါးပဲ… သူမွာလည္း အမွတ္တရေတြ အမ်ားၾကီးပါ… သူငယ္ငယ္က သူ႕ေမေမက ေရႊျပည္နန္းသနပ္ခါးဘူး မဝယ္ေပးလို႕ဆိုျပီး သူေဖေဖျပန္လာေတာ့ ေမေမကို လူၾကီးတစ္ေယာက္စာလိုက္ေပးတယ္ ဆိုျပီး တိုင္ပါတယ္… အျဖစ္မွန္လည္းေပၚသြားေရာ… သူမွာေကာင္းေကာင္း အေဆာခံရပါေလေရာ္… အဲဒီတုန္းက ဆိုးခဲ့ေပမယ့္ ခုေတာ့ အရမ္းကို အိမ္ကို သိတတ္နားလည္တဲ့ သမီးေလးပါ… ကိုယ္တို႕ကိုေတာင္ လာမဆံုႏိုင္ေတာ့ပါဘူး… M လည္း ဒီအတိုင္းပဲ… ေက်ာင္းျပီးကတည္းက ကေလးေတြကို စာသင္ေနတာ အိမ္ကိုတစ္ဘက္တစ္လမ္းက ကူညီေနတာ… ေျပာရင္ ကိုယ္တို႕ကပဲ အိမ္ကို မသိတတ္ နားမလည္လို႕ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ခ်စ္တယ္လို႕ျဖစ္အံုးမယ္…

အျမဲဆံုေနက် T, C, K နဲ႕ ကိုယ္တို႕က အိမ္သိပ္မကပ္တဲ့သူေတြပါ… ကိုယ္ကေတာ့ ေျပာစရာေတာင္မလိုပါဘူး.. ကပ္စရာအိမ္ရယ္လို႕လည္း ရွိတာမွမဟုတ္တာ… C မွာက အစ္ကို ၄ ေယာက္၊ အစ္မ တစ္ေယာက္ ရွိပါတယ္… အိမ္မွာစကားေျပာရင္ သားသားနဲ႕ေျပာတတ္ပါတယ္… ေယာက်ာၤးလွ်ာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး… သူက ကိုယ္တို႕ကို ဘယ္ေလာက္ခ်စ္လဲဆို… ကိုယ္တို႕အုပ္စုထဲမွာ တစ္ခါတစ္ခါ စိတ္အခံမသင့္တဲ့ အခါေလးေတြမွာ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္တစ္ေကာက္ၾကရင္ သူဘယ္ေတာ့မွ မပါတတ္ဘူး… အားလံုးကုိ ျပံဳးျပီး ၾကည့္ေနတတ္တယ္… မိသားစုထဲမွာ အငယ္ဆံုးျဖစ္ေပမယ့္… အုပ္စုထဲမွာေတာ့ သူက ၾကီးပါတယ္… သူက လူၾကီးဆန္တယ္… အားလံုးကို ခြင့္လြတ္တတ္တယ္… သူတစ္ခုခုအမွားလုပ္လိုက္ရင္လည္း ျပံဳးျပတယ္… အားရပါးရကို ျပံဳးျပတာပါ… သူက သူငယ္ခ်င္းေတြကို အခ်စ္ထက္ တန္ဖိုးထားသူပါ.. ေကာင္ေလးနဲ႕ ကိုယ္တို႕နဲ႕ ခ်ိန္းတဲ့အခ်ိန္တူေနရင္ ကိုယ္တို႕ဆီပဲလာတတ္သူပါ… ေနာက္ဆံုးအဲဒီေကာင္ေလးနဲ႕ သူလမ္းခဲြလိုက္တယ္… ဒါလည္းသူက ျပံဳးျပံဳးေလးပါပဲ… သူက တစ္ခုခုဆို စိတ္ထဲမွာပဲ ထားတတ္တာ… တစ္ခုခုခံစားေနရရင္ သူဘယ္ေတာ့မွ ထုတ္ေျပာေလ့မရိွဘူး… သူမ်ားေျပာျပသမွ်က်ေတာ့ အားလံုးကို သူနားေထာင္ေပးတယ္… ခက္ဘူးလား.. ခက္ေတာ့မခက္ပါဘူး.. ကိုယ္တို႕က မေတာ္တဆေလးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သူအေၾကာင္းကို သိခ်င္သိသြားတတ္တယ္… မေျပာျပလို႕ဆိုျပီး စိတ္မဆိုးရက္ျပန္ဘူး.. သူအက်င့္ဆိုတာကို နားလည္ေနသားပဲ…

တစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႕ ခ်ိန္းထားရင္ ကိုယ္တို႕အားလံုးနီးပါး သူမ်ားနဲ႕ဆိုရင္သာ အခ်ိန္တိက်ေအာင္ သြားရင္သြားမယ္… အခ်င္းခ်င္းခ်ိန္းရင္ေတာ့ ေနာက္က်တတ္ပါတယ္… T မ်ားဆို သူနာရီကို နာရီဝက္ေတာင္ ျမန္ထားလိုက္ေသးတယ္… သူနဲ႕ခ်ိန္းလိုက္ရင္ေတာ့ နာရီဝက္ေလာက္ သူ႕ကိုေစာင့္ရင္ ဖတ္ဖို႕ စာအုပ္တစ္အုပ္သာေဆာင္ထားပါ… ေသခ်ာတယ္.. သူေနာက္က်ဖို႕… အဲဒီေနာက္က်တဲ့ အေၾကာင္းေလာက္နဲ႕ စိတ္ေကာက္တတ္တာ ကိုယ္ပဲရွိပါတယ္… က်န္တဲ့သူေတြက ေအးေဆးပဲ… အဲဒီကိစၥေၾကာင့္ပဲ ကိုယ္နဲ႕သူ ခဏ ခဏကို စိတ္ေကာက္ပါတယ္… အရင္ကေတာ့ သူက လိုက္ေခ်ာ့ေလ့ရွိပါတယ္… ဒါနဲ႕ပဲ ကိုယ္ကလည္း အက်င့္ပါျပီး ေကာက္မိေရာ… ခုက်ေတာ့ သူေျပာင္းလဲသြားျပီ… ကိုယ္ေကာက္ရင္ သူက ျပန္ေကာက္သြားပါတယ္… ခုေတာင္ ကိုယ္တို႕ကို သူ စိတ္ေကာက္ေနပါတယ္… ဒီစာကို သူဖတ္မိရင္ေတာ့ ျပန္စိတ္ေျပသြားမလားပဲ… (ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္သက္သက္ပဲ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္…) သူက ကိုယ္တို႕ထဲမွာ အေတာ္ဆံုးပါ…

ကိုယ္တို႕အဖဲြ႕ကို ေက်ာင္းျပီးကတည္းက စြန္႕သြားတဲ့ S တစ္ေယာက္ကေတာ့ လူၾကီးလူေကာင္းဆန္တဲ့ ေယာက်ာၤးေလးပါ… စကားေျပာရင္ လူၾကီးတစ္ေယာက္လို ေျပာတတ္တယ္… ကိုယ္တို႕က ကေလးလုိပဲ ေနတတ္ၾကေတာ့ သူနဲ႕က ပံုစံသိပ္မတူၾကပါဘူး… အားလံုးထဲမွာ ကိုယ့္ကို သူေတာ္ေတာ္တည့္ပါတယ္… အဲလိုေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ထင္တာပါပဲ… ခုေတာ့လည္း သူက ကိုယ္တို႕ကို ေမ့သြားျပီလား မသိပါဘူး… ဒီေခတ္မွာ ဖုန္းနံပါတ္ေလးရွိရုံနဲ႕ေတာ့ အဆက္အသြယ္ရဖို႕ မလြယ္လွပါဘူး… E-mail ေလာက္ေလးရွိေနမွ.. အြန္လိုင္းအျမဲတတ္ေနမွ ပါ.. ခုကိုယ္တို႕ေတြ အဆက္အသြယ္ မျပတ္သြားဘူးဆိုတာလည္း ဒီလိုဆက္သြယ္ရလြယ္ေနလို႕ပါ… ကိုယ္တို႕ေတြက ဖုန္းဆက္ရပ်င္းတဲ့သူေတြေလ… အဲဒါေၾကာင့္ S နဲ႕ေတြ႕ၾကရင္ သူ E-mail ေလးေတာင္းထားၾကပါ…

ထြက္သြားတဲ့သူေတြ ထြက္သြားၾကေပမယ့္ သူတို႕သာ ျပန္လာမယ္ဆိုရင္ အရင္လိုပဲ ကိုယ္တို႕က ဆက္ဆံေနမွာပါ… တကယ္တမ္းေတာ့ သူတို႕ေတြသာ ကိုယ့္ဘဝထဲကို ေရာက္မလာခဲ့ဘူးဆိုရင္ ကိုယ္ရန္ကုန္မွာ ဒီလိုေနႏိုင္မယ္မထင္ပါဘူး… တစ္ခါတစ္ခါ မအားၾကလို႕ အဆက္အသြယ္မ်ား ျပတ္သြားခဲ့ရင္ Pက ေျပာေလ့ရွိပါတယ္… ငါရူးေတာ့မယ္.. နင္တို႕နဲ႕ မေတြ႕လို႕ ဟာသလို႕ေျပာေပမယ့္… အဲဒါရင္ထဲက လာတဲ့စကားပါ… လြမ္းလိုက္တာ… အရမ္းခ်စ္တယ္… ဆိုတဲ့ စကားေတြကို ခ်စ္သူကိုသာ မေျပာျဖစ္ရင္ေနမယ္… သူငယ္ခ်င္းမေလးေတြကိုေတာ့ ခဏခဏေျပာျဖစ္ပါတယ္…

ခုလည္း ဒီပိုစ့္ကို ေရးျဖစ္တာ M ကို ဟိုတစ္ရက္က ကားေပၚကေနလွမ္းေတြ႕လိုက္တယ္… သူက ပန္းေရာင္ေလးဝတ္ျပီး မွတ္တိုင္မွာ ကားေစာင့္ေနတာပါ… ကိုယ္သူကို လွမ္းျမင္တဲ့အခ်ိန္မွာ ကားက ျပန္ထြက္သြားျပီ … လွမ္းေခၚဖို႕မမီွလိုက္ဘူး… တလမ္းလံုး အဲဒီအေၾကာင္းပဲ စဥ္းစားေနမိတာ… ခုခ်ိန္ထိလည္း အဲဒီပံုေလးကို ျပန္ျမင္ေယာက္ေနတုန္း…

အရမ္းစိတ္ညစ္တဲ့ အခ်ိန္ေတြဆို သူတို႕နဲ႔ပဲ ေတြ႕ခ်င္ပါတယ္… ျပႆနာတစ္ခုျဖစ္လို႕ ကိုယ္ကမွားတယ္ဆိုရင္ေတာင္ သူတို႕က ကိုယ့္ဘက္မွာပါပဲ… တျခားလူေတြက ဆံုးမတယ္… သူတို႕က အားေပးတယ္… ဟာသေတြေျပာတယ္… ဟာသဘယ္ေလာက္မ်ားေျပာသလဲဆို … P ဆို အျမဲခံရတယ္… သူက ကားေရြးတယ္… ကိုယ္တို႕က သူကို ကားကူေစာင့္ေပးတယ္… ေနာက္ျပီး စကားေတြေျပာျပီး ရီ…. သူစီးမယ့္ကား ေရာက္လာရင္ သူက ကားေပၚတတ္သြား…
ကားေပၚေရာက္ေတာ့ ကိုယ္တို႕ေျပာလိုက္တာေတြကို ျပန္ေတြးမိျပီး တစ္ေယာက္တည္း ျပံဳးေန… ကားေပၚက သူေတြက သူကို တအံ့တၾသၾကည့္…

သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလံုးဟာ ကိုယ္အတြက္ မရွိမျဖစ္ အေရးပါပါတယ္… သူတို႕အားလံုးကိုလည္း ဒီအေၾကာင္းကို သိေစခ်င္ပါတယ္… အခုထည့္ေရးထားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုပဲ ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး… အားလံုးေသာ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ရည္ရြယ္တာပါ… ေသာက္ေဖာ္ေသာက္ဖက္ သူငယ္ခ်င္းေတြေရာ ပါပါတယ္ေနာ္… သူတို႕အေၾကာင္း ထည့္မေရးလို႕ဆိုျပီး ကိုယ္နဲ႕က တူတူ မေသာက္ၾကေတာ့ရင္ ဒုကၡ…
ခုဒီအုပ္စုေလး တစ္ခုတည္းနဲ႕တင္ ကိုယ့္စာက ေတာ္ေတာ္ရွည္သြားပါျပီ…
အျဖစ္အပ်က္ေတြ အားလံုး… သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလံုး အေၾကာင္းေရးလိုက္ရင္ … ကိုယ့္ရဲ႕ အထၱဳပၸတၱိ ျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္…





ဒီပိုစ့္ကိုေရးေနတုန္း သူငယ္ခ်င္းေတြကို ပထမတစ္ပိုင္းကို Mail ပို႕လိုက့္ပါတယ္ …
ဒါေလးေတြက ကိုယ္ဆီျပန္လာတဲ့စာေလးေတြပါ…

P : အမေလး sweet ရယ္။
ငါ့မွာဖတ္ၿပီးမ်က္ရည္မ်ားေတာင္လည္ခဲ့မိပါတယ္။နင္ဘယ္လိုအင္အားမ်ိုးနဲ႕မ်ားေရးခဲ့ပါလိမ့္။
ငါနင္႕blog မွာ၀င္ေရးပါအုံးမယ္။ our memories and souvenirs.

S : မ်က္ရည္က်ေအာင္လုပ္တာဟုတ္ပါဘူး...
ငါေရးခ်င္လြန္းလို႕သာေရးတာ
ငါမေန႕က ေမသြယ္ကို ကားေပၚကေနပဲ လွမး္ေတြ႕လိုက္ရျပီး မေခၚလိုက္ရ
စကား မေျပာလိုက္ရတာ ငါ ခံစားရလြန္းလို႕ ႕ေရးတာ.

C : မ်က္ရည္၀ဲမိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ျပံဳးလဲၿပံဳးမိတယ္။
အားလံုးနဲ႔ေျပးေတာင္ေတြ႔ခ်င္စိတ္ေပါက္လာတယ္။
ေက်းဇူးပဲဟာ..ငါတို႔ၾကားမွာ ဒီလိုေလးေတြက လိုကိုလိုတယ္ေလဟာ။အျမဲသတိရဖို႔၊
အျမဲတမ္းခင္ေနဖို႔ဆိုတာေတြ...
မေျပာျပျဖစ္ေပမဲ့ စိတ္ထဲမွာအျမဲရွိေနတာေတြ နင္ေရးေပးတဲ့အတြက္...

စာအေဟာင္းေလး ၾကိဳက္လို႕ ျပန္ကူးထားပါတယ္...  ဒီသူငယ္ခ်င္းေတြ အေၾကာင္းကို ဆက္ေရးျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားပါအံုးမယ္...