ဒီေန႕ေတာ့ ဦးထြန္းေရြရဲ႕ မီးသတိျပဳဆိုတဲ့
သီခ်င္းကို ရန္ကုန္တိုက္ခန္းထဲမွာ ဖေယာင္းတိုင္ေလး ထြန္းၿပီး ေရးပါတယ္။
က်မ ဒီသီခ်င္းကို ေရးတာက
ကိုလြင္လြင္ေက်ာ္ကို ရြတ္ၿပီး ေရးတာမဟုတ္ပါဘူး။
မီးပ်က္ေနလို႕ ေရးတာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။
ေႏြရာသီေရာက္ခါနီးလို႕
ေလာဘီလုပ္ၿပီးေရးတာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။
ဒါဆို ဘာလို႕ေရးလဲလို႕ ေမးစရာရွိပါတယ္။
ဘာလို႕ေရးလဲဆိုေတာ့ ေရးခ်င္လို႕ကို
ေရးပါတယ္။
ဒီသီခ်င္းအေၾကာင္း ခံစားမွဳေရးရမွာ
ေတာ္ေတာ္ေတာ့ မလြယ္ဘူး။ ဒီသီခ်င္းေလးရဲ႕ အဖြင့္မွာ မီးေတြေလာင္ေနတယ္လို႕ ေရးရေအာင္လည္း
မဟုတ္။
သီခ်င္းေလးကို မ်က္စိမွိတ္ၿပီး
ခံစားလိုက္ရင္ေတာ့ ကိုယ္တိုင္ပဲ မီးေလာင္တဲ့ အိမ္ထဲေရာက္ရွိေနသလိုကို
ပူေလာင္မွဳကို ေပးႏိုင္တဲ့ သီခ်င္းေလးပါပဲ လို႕ ေရးရေအာင္လည္းမဟုတ္။
အဆိုရွင္ရဲ႕ အသံေလးကို နားေထာင္လိုက္ရင္ပဲ
ကိုယ္တိုင္ ထမင္းထုတ္စားေနရသလိုကို ခံစားလိုက္ရပါတယ္လို႕ ေရးရေအာင္လည္း မဟုတ္။
ေတာ္ေတာ္ကို ကိုးလို႕ကန္လန္႕ႏိုင္ပါတယ္။
ဘယ္လိုပဲေျပာေျပာ ဒီသီခ်င္းက က်မတို႕ကို
တကယ္ပဲ မီးကို သတိနဲ႕ အသံုးျပဳျဖစ္ေအာင္ လႈံ့ေဆာ္ႏိုင္တဲ့ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္လို႕
ေျပာရမွာပဲ။ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုး ဒီလိုသီခ်င္းမ်ဳိး ထပ္နားေထာင္ရဖို႕
မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႕ ေျပာရင္ေတာင္ ရႏိုင္ပါတယ္။
ျမန္မာသံစဥ္စစ္စစ္ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္။
ဘယ္လို တူရိယာေတြသံုးထားလဲေတာ့ မသိပါ။
ရန္သူငါးပါးထဲမွာ အင္မတန္ဆိုး၀ါးလွတာ
မညွာမတာ ဘယ္သူမွ မေထာက္သာ
သူခိုး ဓါးျပတဲ့ ဆိုးတဲ့ ရန္သူဟာ ဒီဇမၺဴ
တစ္ခြင္မွာ ရန္သူမီးကို အစဥ္ပဲ သတိျပဳပါ။
ရန္သူငါးပါးထဲမွာ အင္မတန္ဆိုး၀ါးလွတာ
မညွာမတာ ဘယ္သူမွ မေထာက္သာ
သူခိုး ဓါးျပတဲ့ ဆိုးတဲ့ ရန္သူဟာ ဒီဇမၺဴ
တစ္ခြင္မွာ ရန္သူမီးကို အစဥ္ပဲ သတိျပဳပါ။
ေရ၊ မီး၊ မင္း၊ ခိုးသူ၊ သားဆိုး
သမီးဆိုးဆိုတဲ့ ရန္သူငါးပါးထဲမွာ ကုန္းေကာက္စရာ မရွိေအာင္ ဒုကၡေပးႏိုင္တာက
မီးေဘးဆိုတာ လူတိုင္းသိပါတယ္။ အျဖဴအမဲ မခဲြျခား၊ လူမ်ဳိးဘာသာ မခဲြျခား၊
ဆင္းရဲခ်မ္းသာ မခဲြျခားပဲ လူေတြကို သူေဌးဘ၀ကေန ထမင္းထုတ္စား၊ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ
အိပ္ရတဲ့ ဘ၀ကို နာရီပိုင္းအတြင္း ေရာက္သြားေအာင္ ဖန္တီးႏိုင္တဲ့ ရန္သူတစ္မ်ဳိးပါ။
သူခိုးခိုးခံရရင္ ဓါးျပတိုက္ခံရရင္ အၾကြင္းအက်န္ေလးေတာ့ က်န္ရစ္အံုးမယ္။
မီးနဲ႕ေတြ႕ရင္ေတာ့ အကုန္ျပာပဲ က်န္မယ္မွတ္။
ေျမက်န္ပါတယ္မေျပာနဲ႕
အေတြ႕အၾကံဳရွိတဲ့သူေတြ ေမးၾကည့္ သိပ္မလြယ္ဘူး။ Shopping center ျဖစ္ရင္ျဖစ္။
နဂိုအတိုင္းမဟုတ္ပဲ အကြက္ရိုက္ခံရရင္ ခံရျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ၀င္းနဲ႕ ျခံနဲ႕ ေနရာကေန
ကန္တရိုက္တိုက္ေပၚေရာက္ခ်င္ေရာက္ သြားႏိုင္တယ္။
၀မ္းနည္းစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ေတြ႕ျမင္ရတာ
အိုးအိမ္အေျခမဲ့ အေနမဲ့ေအာင္သာ မီး
မရိုေသသူတစ္ဦးေၾကာင့္ ကုန္ဆံုးခဲ့တဲ့ အိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ
အို အသျပာ ကေဋကဋာ ႏွစ္စဥ္အျမဲပါ
အဲဒီမီးကိုေတာ့ ေရွာင္ကြင္းဖို႕ရာ
ႀကိဳတင္ကာ ၾကိဳတင္ကာ ထာ၀စဥ္သတိထားပါ
အရင္ကေတာ့ ေႏြရာသီမွ မီးကို
ေၾကာက္ရသလိုလိုနဲ႕ အခုေတာ့ မိုးကုန္ၿပီး ေျခာက္ေသြ႕လာၿပီဆိုတာနဲ႕
မီးကစေၾကာက္ဖို႕ေကာင္းေနၿပီ။ ေဆာင္းတြင္းကလည္း ေျခာက္ေသြ႕လာၿပီကို တစ္ခ်ဳိ႕
တစ္ခ်ဳိ႕ေနရာေတြမွာ ေဆာင္းတြင္းဆိုတာ ေပ်ာက္ဆံုးသြားၿပီ။
ဒီသီခ်င္းကို ငယ္ငယ္က တီဗီမွာလာတာ
ၾကားဖူးၾကည့္ဖူးတယ္။ အဲဒီကတည္းက တီဗီထဲက မီးေတြကိုၾကည့္ၿပီး အရမ္းေၾကာက္တတ္ခဲ့တယ္။
အဲဒီသီခ်င္းၾကားၿပီးတဲ့ ညေတြဆို ညအိပ္ခါနီးတိုင္း ကစားစရာအရုပ္ေလးေတြကို
တစ္ခုမက်န္ ကစားစရာပုံးထဲ ေသခ်ာလိုက္သိမ္းတယ္။ ညအိပ္ေနတုန္း မီးေလာင္ရင္
အဲဒီအရုပ္ေတြ လိုက္သိမ္းဖို႕ အခ်ိန္မရလိုက္ပဲ မီးထဲမွာ ထားခဲ့ရမွာစိုးရိမ္လို႕။
မန္းေလးမွာ ေက်ာင္းတတ္တုန္းက ေတာင္ေပၚသူ
အမတစ္ေယာက္ကေတာ့ မီး… မီး… မီးဆိုတဲ့အခ်ိန္ ထည့္မိထည့္ရေတြထည့္ၿပီး ေျပးတာ။
မီးၿငိမ္းလို႕ ျပန္လာေတာ့ သူ႕အိတ္ထဲက ထြက္လာတာက ႏွဳတ္ခမ္းနီဘူးကုန္ခါနီး၊
ဖိနပ္အစုတ္တစ္ရန္နဲ႕ အမ်ဳိးသမီးလစဥ္သံုးပစၥည္းတဲ့။
မီးေလာင္တဲ့နားရွိၿပီး ကိုယ့္အိမ္ေလး
ကိုယ့္ေနရာေလး ကံေကာင္းလို႕ မပါသြားရင္ေတာ့ လူတိုင္းစိတ္သက္သာရာရမိမွာပဲ။ ဒါေပမယ့္
အဲဒီလို မီးေဘးမသင့္ပဲေတာင္မွ အေဆာင္လာေနတဲ့ ႏွလံုးေရာဂါသည္၊ ကိုယ္၀န္သည္
အမတစ္ေယာက္ အသက္မဆံုးရွဳံးသင့္ပဲ ႏွလံုးေဖာက္ၿပီး ဆံုးသြားတာလည္း ရွိဖူးတယ္။
အခန္းေဖာ္အျပင္သြားတာကို သူအိပ္မွာမို႕ အျပင္ကေန ေသာ့ခတ္ခဲ့ပါလို႕
သူကိုယ္တိုင္ေျပာခဲ့တာ၊ အဲဒီအခ်ိန္မီးေလာင္ေတာ့ သူမွာေဆာက္တည္ရာမရပဲ
အသက္ဆံုးရွဳံးရရွာတယ္။
မီးေဘးေရွာင္ဖို႔ မေလာင္ခင္တားၾကပါ
ရန္သူထိုမီးကို
အၾကြင္းအက်န္ထားရင္မွားၾကလိမ့္မည္
အမွိဳက္ကစ
ေလာင္တတ္တာမို႔အိမ္တြင္းအိမ္အျပင္ သန္႔ရွင္းေစခ်င္တာ
လူတိုင္းလူတိုင္းမီးသတိျပဳပါဗ်ာ
မီးေဘးေရွာင္ဖို႔ မေလာင္ခင္တားၾကပါ
ရန္သူထိုမီးကို
အၾကြင္းအက်န္ထားရင္မွားၾကလိမ့္မည္
အမွိဳက္ကစ ေလာင္တတ္တာမို႔အိမ္တြင္းအိမ္အျပင္
သန္႔ရွင္းေစခ်င္တာ လူတိုင္းလူတိုင္းမီးသတိျပဳပါဗ်ာ
